مدرس بالینی اثربخش: یک مطالعه کیفی

مقدمه: پرستاری یک حرفه عملکردی است. مدرسان بالینی برای آماده کردن دانشجویان جهت ورود به دنیای واقعی ارایه مراقبت‌ها، باید ویژگی‌های مدرس بالینی اثربخش را کسب کنند. این ویژگی‌ها تحت تأثیر زمینه فرهنگی-اجتماعی محل انجام پژوهش قرار می گیرد. علی رغم انجام مطالعات کمی متعدد در سطح بین‌المللی، هنوز هم این ویژگی‌ها به روشنی تبیین نشده است. هدف از این مطالعه تبیین درک دانشجویان و مدرسین بالینی پرستاری از ویژگی‌های مدرس بالینی اثربخش با رویکرد تحقیقات کیفی است. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی است. مشارکت‌کنندگان در این پژوهش را 10 نفر دانشجو و مدرس بالینی پرستاری تشکیل می داد. روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاری بود. کلیه مصاحبه ها ضبط و سپس دستنویس شد و با استفاده از روش مقایسه ای مداوم و به روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: مضامین به دست آمده در این پژوهش عبارت بود از: 1- «شناخت»، 2-«جذاب کردن محیط یادگیری بالینی»، 3-«مهارت‌های ارتباطی»، 4-«صلاحیت بالینی» 5-«ویژگی‌های فردی»، 6- الگوی عملکردی. نتیجه‌گیری: مدرسان بالینی اثربخش با شناخت کامل از عوامل تأثیرگذار بر آموزش بالینی، به کارگیری روش‌های خلاق آموزش، اجرای مطالب نظری در عمل، و رویکرد بیمار-محور در آموزش‌های خود، یادگیری بالینی را برای دانشجویان جذاب می سازند. این افراد به لحاظ دارا بودن روحیه نوع دوستی، و مهارت‌های ارتباطی و به لحاظ داشتن صلاحیت بالینی به ایفای نقش یک الگوی عملکردی برای دانشجویان خود می پردازند.